Penguenler neden uçamıyorlar?

Uçabilen penguenler, Antarktika'da yaşamlarını birçok açıdan daha kolay hale getirebilirdi. Örneğin, imparator penguenlerin zorlu yürüyüşleri ve ölüm tehdidiyle geçen uzun günler, kısa bir uçuşla halledilebilirdi. Ayrıca, uçma yeteneği, kıyılardaki leopar fok gibi avcılardan kaçmalarını daha etkili bir şekilde sağlayabilirdi.Biyomekanik bir teoriye göre, penguenlerin zamanla uçma yeteneklerini kaybetmelerinin nedeni, kanatlarının yüzme için daha uygun hale gelmesiydi. Bu evrim, penguenlerin yerden havalanma yeteneklerini kaybetmelerine yol açtı.Ancak, penguenlerin su altında daha etkili olmaları, derin sularda beslenme fırsatlarını artırdı. Günümüzde, bir imparator pengueni nefesini 20 dakikadan daha uzun süre tutabilir ve 450 metre derinliğe dalıp besin avlayabilir.Uçabilen ve dalabilen kuşların enerji harcamaları üzerine yapılan bir çalışma, bu teoriyi destekleyen yeni kanıtlar sunmaktadır.Manitoba Üniversitesi'nde görevli ve araştırmanın yardımcı yazarı olan Kyle Elliott, araştırmaya ilişkin şu ifadeleri kullanıyor: "Açıkça görülüyor ki vahşi hayvanlarda vücut şekli, işlevi kısıtlıyor ve bir alandaki hareket, diğer bir alandaki hareketle engelleniyor. Sonuç olarak, yüzmede yetenekli olan hayvanlar, uçmada aynı derecede başarılı olamayabilirler."Murre ya da Brünnich's guillemot (Uria lomvia), kalın gagası sayesinde hem dalma yeteneğine sahiptir hem de penguenler gibi uçabilir. Bilim insanları, murrelerin fizyolojisi ve enerji kullanımı açısından, penguenlerin uçabilen son atalarına benzeyebileceği konusunda ortak bir görüşe sahiptir.Açık deniz karabatakları gibi diğer yüzen kuşlar, suda ilerlemek için ayaklarını kullanırlar. Elliot ve ekibi, bu kuşların uçan son penguen soyunun enerji kullanım biçimlerinin biyomedikal bir modeli olabileceği fikrini öne sürdüler. Yapılan kapsamlı teknik ve izotop analizleri, murrelerin enerjiyi nasıl kullandıklarını inceleyerek, günümüz penguenlerinin neden uçamadığını anlamaya yönelik önemli bilgiler sunmaktadır. Ancak uçmanın, murreler için diğer kuş türleri veya omurgalılara göre daha fazla enerji harcatan ve sürdürülmesi zor bir faaliyet olduğu belirlenmiştir.Araştırmacılar, kalın gagalı murrelerin Kanada Nunavut'ta ve açık deniz karabataklarının Alaska Middleton Adaları'nda yaşadığı iki farklı bölgede incelenmiştir. Her iki kuş türüne stabil oksijen ve hidrojen izotopları enjekte edilerek, kuşların aktivitelerinin fiziksel etkilerini takip etmek amaçlı pedometre benzeri ölçüm cihazları da kullanılmıştır. Bu çalışma, murrelerin ve açık deniz karabataklarının hareketlerini, hızlarını ve diğer verilerini kaydederek, uçabilen penguen soyuna dair değerli bilgiler sunmaktadır.Enerjiye Dayalı Araştırmalar Grubu Başkan Yardımcısı John Speakman, İskoçya Aberdeen Üniversitesi'nde yapılan çalışma hakkında şu açıklamalarda bulunuyor: "Aslında kuşlar sadece üç şey yapar: oturur, yüzer ve uçarlar. Bu nedenle, birçok kuş türünden elde edilen verileri, üstlerindeki cihazlardan gelen izotoplu yaşam ölçümleriyle birleştirerek her kuşun ne kadar enerji harcadığını hesaplayabiliriz.Penguenlerin auk benzeri atalardan türediğine inanılıyor. Kanat uzunluğunun kademeli olarak kısalması, dalmayı daha etkili hale getirirken uçmayı zorlaştırmıştır. Penguenlerin uçma yeteneğini kaybetmelerine yol açan bu değişiklikle birlikte, kemik yapıları da evrimleşmiştir. Penguenlerin su altında daha iyi performans göstermelerini sağlamak adına, daha hafif kemikleri zaman içinde kalınlaşmış ve daha yoğun kemiklere dönüşmüştür."Speakman, bu adaptasyon sürecinde ilk değişikliğin kanatlarda olduğuna inanmakta ve penguenlerin evrimsel süreçte su altında daha etkili olmak adına uçma yeteneklerini kaybetmiş olduklarını ifade etmektedir.Zarif AçıklamaTexas Üniversitesi'nde kuşların evrimi ve suya dalış sırasında uçma yeteneklerinin nasıl kaybedildiği üzerine çalışmalar yapan Julia Clarke, araştırma hakkında şu değerlendirmeleri yapıyor: "Bu sonuçlar çok mantıklı. Penguenlerin kökenini araştıran pek çok çalışma var, ancak işe yarar veri çok azdır. Murre'ler gibi diğer dalıcı kuşlardan elde edilen bu yeni bulgular, kanattan yüzgece geçişteki önemli adımı zarif bir biçimde açıklıyor."Julia Clarke, murreler gibi kuşların evrim sürecini anlamak için elde edilen bu verilerin, penguenlerin kökeni konusundaki bilgi eksikliğini dolduracak önemli bir katkı sağladığını ifade ediyor. Bu yeni bulguların, penguenlerin uçma yeteneklerini kaybetmeleri ve su altında daha etkili olmalarına yönelik evrimsel adaptasyon süreçlerini daha iyi anlamamıza yardımcı olduğunu belirtiyor.Tokyo Üniversitesi Okyanus Araştırmaları Enstitüsü'nde davranışsal ekolog ve National Geographic Derneği Kaşifi Katsufumi Sato, penguenlerin uçmayı neden bıraktıkları ve neden bedenen irileştikleri konusundaki önemli sebeplere dair yapılan araştırmanın bir noktasına dikkat çekiyor. Sato, şu şekilde ifade ediyor:"Minik penguenler, bir tür dalıcı martıgilden daha küçük olmalarına rağmen, yaklaşık bir kilogram ağırlığındadırlar. Murre kuşunun dalış sırasında harcadığı enerji, bu minik penguenin harcadığı enerjiyle benzer miktardadır. Bu da, minik penguenlerin, hem dalıp hem uçabilen murrelere karşı hiçbir avantajlarının olmadığı anlamına gelir.Daha büyük vücutlar, dalışı hızlandırır ve daha uzun süreli dalışa yardımcı olur. Bu durum, bu hayvanların uçma yeteneklerini kaybettikten hemen sonra, çok hızlı bir evrimsel süreçle birçok büyük gövdeli penguen türünün nasıl ortaya çıktığını açıklar."Penguenler Balığın Tadını Alınca mı Karada Kaldılar? İngiliz Ornitoloji Derneği'nden deniz kuşları ekologu Chris Thaxter, konuyla ilgili olarak şu değerlendirmeyi yapıyor: "Bu çalışmanın yaptığı gibi, birçok farklı türü karşılaştırmak, uçuşun hem suyun altında hem üstünde kullanıldığı zamanın, evrimsel bir kırılma noktası olabileceği zorlayıcı bir tablo ortaya çıkarıyor. Kanatların her iki ortamda kullanılması, uçuşun son derece zorlu ve sürdürülemeyecek bir hale gelmesinin ötesinde, evrim açısından kritik bir dönemeç olabilir."Julia Clarke, Katsufumi Sato ve Chris Thaxter'in isimleri verilen bilim insanları, Proceedings of the National Academy of Sciences'ın 20 Mayıs tarihli sayısında yayınlanan çalışmada yer almamışlardır. Şu ana kadar uçan penguen atalarına dair herhangi bir fosil bulunmamaktadır ve bilinen en eski penguen geçmişi Kratese-Tersiyer dönemine dayanmaktadır (58-60 milyon yıl önce).John Speakman, penguenlerin evriminin K-T (Kretase-Tersiyer) olayından hemen sonra, pek çok türün yok olduğu, özellikle memeli türlerinin patlamayla dağıldığı bir dönemde gerçekleştiğini düşünmenin yanıltıcı olabileceğini ifade ediyor. Ancak doğrudan destekleyen bir kanı olmamasına rağmen, bu evrimin Kretase döneminin sonlarında herhangi bir zamanda meydana gelmiş olabileceğini belirtiyor.Doğadaki bu tür adaptasyonlar genellikle hayatta kalma ve üreme avantajı sağlamak amacıyla gerçekleşir. Dolayısıyla, deniz kenarında yaşayan penguenlerin uçmayı bırakmalarına dair mantıklı bir açıklama yapılabilir. John Speakman, bu konuda şu şekilde açıklama yapıyor:"Bildiğimiz tek şey, K-T olayından sonra aniden jeolojik olarak su kaynaklarına rakip olabilecek birçok memeli deniz hayvanının ve yüzgeçayaklı türünün ortaya çıktığıdır. Sonuç olarak, bu yeni rekabet ortamı, denizlerde yaşayan kuşların daha iyi yüzebilme ve dalmada daha etkin olma avantajı sağladı. Bu durum, kuşların uçma yeteneklerini kaybetmelerine ve suda daha etkin olmaya odaklanmalarına neden olabilir."