3 öğün yemek yemeye ne zaman başladık?

Günlük yemek alışkanlıklarının geçmişi oldukça ilginçtir. BBC'nin kapsamlı bir araştırmasına göre, '3 öğün' yeme geleneği sadece birkaç yüzyıllık bir geleneğe sahiptir. Antik Roma döneminde insanlar sadece bir kez yemek yerlerdi. Yemek tarihçisi Caroline Yeldham'a göre, Romalılar gün içinde yalnızca tek bir öğünü öğle saatlerinde tüketirlerdi. Zenginlerin kahvaltıyı benimsemesiyle birlikte 17. yüzyılda bu alışkanlık değişmeye başladı ve sanayi devrimiyle birlikte işçilerin öğle yemeği alışkanlığı da yaygınlaştı.Romalıların takıntısıKahvaltının açgözlülük olarak görüldüğü dönemde, günlük bir öğün yemenin daha sağlıklı olduğu düşünülüyordu. Romalılar sindirim konusunda oldukça titizdi ve gün içinde sadece tek bir öğün tüketiyorlardı, bu da sağlık açısından daha iyi olduğuna inanılıyordu. Orta Çağ'da da günlük tek bir öğün alışkanlığı değişmedi. Yemek tarihçisi Ivan Day'e göre, sabah ayini öncesinde hiçbir şey yenmiyordu ve et sadece yılın belirli günlerinde tüketiliyordu. BBC'ye konuşan şef Clarissa Dickson Wright, 17. yüzyılda zenginlerin kahvaltı alışkanlığını benimsemeye başladığını belirtiyor.1740'ların sonlarında zenginler, kahvaltı için evlerinde özel 'kahvaltı odaları' inşa etmeye başladılar. 19. yüzyıla gelindiğinde ise Sanayi Devrimi'nin etkisiyle iş saatleri arttı ve işçiler, bütün gün çalışabilmek için sabahları kahvaltı etmeye başladılar. 1920'ler ve 1930'lar özellikle İngiltere'de kahvaltının günün en önemli öğünü olarak sunulmaya başlandığı dönemlerdi.Antik Roma ve Orta Çağ'da akşam yemeği olarak kabul edilen öğle yemeğinin, insanların daha erken kalkıp daha erken yatmasıyla açıklanabilir. Bu nedenle, öğle yemeği genellikle kişilerin gün içinde en çok acıktıkları saatlere denk geliyordu. Ancak öğle yemeğinin günümüzdeki anlamını kazanması 19. yüzyıla rastlıyor.Işıklı akşam yemekleriSanayi Devrimi'nin etkisiyle uzun çalışma saatlerine maruz kalan işçiler, öğle yemeği alışkanlığının yaygınlaşmasına katkıda bulundu. Akşam yemeğinin günümüzde daha geç saatlere kayması ise yapay ışık kullanımının artmasıyla gerçekleşti. 19. yüzyılda, uzun çalışma saatleri sonrasında eve geç gelen işçilerin yemek ihtiyacı arttı ve bu da akşam yemeğinin daha geç saatlerde yenmesine neden oldu.