Dünyanın en büyük tuz gölü Salar de Uyuni nerededir?

 Salar de Uyuni, dünyanın en büyük tuz düzlüklerinden biri, hayatın karşılaştığı en büyük zorluklardan bazılarını sunar. Yüksek rakım, dondurucu soğuk, tuz ve kuraklık bir araya gelerek yaşamı durdurmaya çalışır, ancak hayat her zaman bir yolunu bulur. Bu zorlu koşullarda bile yaşam, bazen mahcup, bazen de cesur bir şekilde kendine bir yer edinmiştir. Tuzun kendisi, bazı yaşam formlarına ev sahipliği yapar. Fotoğraflarda görülen, tuzlu zemindeki genellikle altıgen, bazen de beşgen yapılar, burada yaşayan bakterilerin oluşturduğu şekillerdir ve tuz sayesinde varlıklarını sürdürürler. Tuzun varlığı, dolaylı yollardan da olsa, bir ülkeye hayat verir. Hem turizm yoluyla hem de bir ihracat ürünü olarak, Bolivya ekonomisi için vazgeçilmez bir unsur haline gelmiştir. Salar de Uyuni, 3650 metre yükseklikte bulunan bu tuz düzlükleri, jeolojik olarak milyonlarca yıl önce bir göldü. O dönemde, kıta plakalarının baskısı ile yükselen And Dağları ve volkanik aktiviteler, yaklaşık 40 bin yıl önce suyun azalmasına ve bölgenin bugünkü çorak halini almasına yol açtı. Dağların yüksekliği, okyanustan gelebilecek yağmuru engellediği için bölge bir çeşit çöle dönüştü. Ancak nadiren de olsa yağan yağmur sonrası oluşan manzaralar, sizi dünyanın en büyük aynasının ortasında bırakarak küçüklüğünüzle baş başa kalmanıza neden olabilir. İki gökyüzüyle çevrili olmanın yarattığı büyüleyici his, dünyada cenneti yaşamanıza olanak tanır; Tanrınız belki de bir el mesafesi kadar yakınınızdadır, kim bilir?Kurak zamanlarda ise ufuk çizgisi kaybolur. Uçsuz bucaksız ve bembeyaz düzlükler, dürbünle ufku taradığınızda gördüğünüz her şeyi havada süzülüyormuş gibi gösterir. Bu yanılsamaya bilerek kapılırsınız. Mekan algınız değişir ve mesafesini kestiremediğiniz arabaların uçtuklarını düşünürsünüz. Size bu arabaların uçmadığını, bunun bir göz yanılsaması olduğunu söyleyen yol arkadaşlarınızı hayal gücü eksikliğiyle suçlamaktan çekinmezsiniz. Salar de Uyuni'nin bir zamanlar göl olduğunu zaten belirtmiştik. Bizim Tuz Gölü'nden yaklaşık yedi kat daha büyük bir alana sahip olan Uyuni Tuz Düzlükleri, kabaca Sakarya ilinin yüzölçümünün iki katı ve Bursa ile neredeyse eşdeğerdir. Bu geniş alan içinde bulunan ada ve adacıklar ise ayrı bir güzellik sunar; adeta hayatın küçük adacıklarıdır. Bu adacıklarda kendine özgü bir yaşam hüküm sürer. Incahuasi Adası, dev kaktüslerle kaplıdır ve İnka yerleşimi nedeniyle tarihi bir öneme sahiptir. Bu ada, cennetin farklı tasvirlerinin de olabileceğini insana hatırlatan bir yerdir. Adanın ismi, İspanyol sömürgeciler tarafından verilmiştir ("wasi" İnka/Quechua dilinde ev anlamına gelir, böylece Incahuasi, "İnka Evi" anlamına gelir). Volkanik bir oluşum olan adada, algler ve fosillerden oluşan ilginç mercan kayalıklarını görebilirsiniz. Uyuni Tuz Düzlükleri'ne gitmek üzere konaklamak için vardığımız hostel, ortama uygun olarak banyolar hariç tamamen tuzdan yapılmıştı ve bu özellikleriyle dünyaca ünlüdür. Bir yükseltiye kurulu olan bu hostelde, akşam güneşin batışını ve sabah doğuşunu izlemek muhteşem bir deneyimdir. Güneş, ne akşam ne de sabah aynı güneş gibidir.Herhangi bir insan yapımı yolun olmadığı bu geniş alanlarda, aracınızla son sürat ilerleseniz bile bir uçtan diğerine ulaşmak saatlerinizi alır. Bu süreçte, güneşin altında kavrulacak ve yüksek rakımdan dolayı nefes almanız zorlaştığı için ağzınıza koka yaprakları atarak rahatlamaya çalışacaksınız. Ancak her an, doğanın ihtişamına olan hayranlığınız katlanarak artacaktır. Yol üzerinde durduğumuz, köyden hallice bir kasabada İnka medeniyetinin soluk bir kalıntısını gözlemleme fırsatı buldum. Kerpiç evler tanıdık bir atmosfer sunuyordu. Evlerin bittiği yerden az ileride, çaputlarla süslenmiş haçların dikildiği mezarlar, Hristiyan kültürünün burada sanki bir yama gibi, doğal olmayan varlığını hatırlatıyordu. Çamurların üzerinde yuvarlanan ve oradan oraya koşuşturan domuzlar ise evden uzakta olduğunuzu hissettiriyordu. Mezarlığın arkasından, renk renk süslü mezarların arasından şehre doğru bakmak, insana derin bir hüzün veriyordu. Evlerin yanında bulunan tezgahlarda el işi ürünler satan yerliler, yanlarında her daim tilkiden bozma bir köpekle birlikte bulunuyorlardı.Tuz Müzesi'nde, tuzdan yapılmış heykeller vardı. Tuz, buranın yadsınamaz bir gerçeğiydi; söylemeye bile gerek yok aslında. Her gelen yolcunun yanında getirdiği bayrakları astığı direklerde üç Türk bayrağı da vardı, bir tanesi en tepeye asılmıştı. Sizden önce gelenlerin ayak izlerini takip ettiğiniz duygusu içinizi kaplıyor. Bu kötü bir şey değil, hatta öncülerinizi tanımak bile istiyorsunuz.Dakar Rallisi'nin bir ayağı da Bolivya'da gerçekleştiriliyor (Moritanya'daki güvenlik endişelerinden ötürü 2009'dan bu yana Afrika yerine Güney Amerika'da yapılıyor). Rota içinde Uyuni de var, ralli zamanı gelirseniz fiyatlar artabilir ama çok farklı bir deneyime de kapı açacağı muhakkak. Ralli dışında kendi arabanızla gezebilir misiniz bilemiyorum, ama tekrar gelirsem şahsen kendi arabamı kiralayıp kendi rotamı belirleyerek gezmek isterim. Burayı gördükten sonra, Tanrı’ya Bolivya’yı yarattığı için minnet duyacaksınız; bir Tanrı’ya inanmıyorsanız bile, sırf teşekkürlerinizi sunabilmek için bir Tanrı'nın var olmasını dileyeceksiniz. Gidiniz, geziniz efendim!.. İyi yolculuklar!